wsłuchany w serce człowieka XXI

Zatrzymałem się nad doświadczeniem grzechu... (zgrabnie zostało to ujęte)
A niech to!
Zatrzymałem się w swoim własnym grzechu, gdzie kozioł pozwolił się złapać za rogi.
Z poharatanej głowy, wyciekły dwie stróżki refleksji. Oto one:

GRZECH
Przestrzeń zmienia się w tunel ciasny
Na własne życzenie
Lub na życzenie nie własne
Uchodzi ze mnie życie
Jak krew z otwartego boku
Nie ma we mnie sprzeciwu
Nie ma wolnego wyboru

Jest grzech
I przygniecione barki pod ciężarem winy

Zmieniam się w łowcę
Zmieniam się w ofiarę
Przeciwko własnemu życiu
Wymierzam sobie kary

Tnę się

W ojczyźnie skazanych
Nie ma przyjaciół
Nie ma nikogo
Są rany

Smutno
Źle
Samotno
Jest zimno

MIEJSCE ODPOCZYNKU
W moim miejscu odpoczynku nie wieje wiatr
Nieruchomy wydaje się czas
Leniwie dym papierosa unosi moją duszę
Jezu
Czy mnie słyszysz?
Czy ja Ciebie słyszę?

Wokół mnie głucho.

Na drugi dzień rzuciłem się w morze miłosierdzia. Sakrament pojednania. I miecz obosieczny ściął łeb smokowi. Dziś w Kościele obchodzone było święto Archaniołów. Oto ich imiona:
Michael - Któż jak Bóg
Rafael - Bóg uleczy
Gabriel - Bóg jest mocą

Dziś kładę się spać pełen życia, pogodzenia, pojednania, dobrych pragnień. Bóg Ojciec - Syn Boży - Duch Święty. Prawdziwa wolność i prawdziwy przedsmak nieba.
Któż jak Bóg
Bóg uleczy
Bóg jest mocą