Scotland

Odwiedziłem Szkocję.

Pozostaję wciąż pod wrażeniem mojej dwudniowej podróży do tego kraju. Zostałem zaproszony na wspólny wyjazd do Glasgow i Edynburga. Wszystko było bardzo szybkie, czasu niewiele, tani przelot samolotem, marsz przez główne ulice Glasgow na stadion Celticu, rozmowa podczas drogi na stadion z miejscowym kibicem, który nas doprowadził do celu. Zimno, wiatr i deszcz. Szkocja. Cel był jasno ustalony - mecz Celticu Glasgow z Hibernian Edinburgh. Na ten mecz wybrała się załoga z Dublina; uczniowie i wychowawcy jednej ze szkół gdzie pracują moi starzy przyjaciele. Jeszcze we wrześniu, kiedy rodził się plan wyjazdu do Glasgow, zapytali mnie oni "jedź z nami, są bilety, wszystko jest. Jedziesz?". "Jadę, jadę". Wszystko było mokre, czajnik, kurtka, spodnie. Parasol kupiony w sklepie połamał się przy pierwszym spotkaniu z silnym wiatrem. Ale co tam.... była przy tym kupa śmiechu. W czasie drogi, kibic Celticu, wymienił poprawnie kilka polskich nazwisk piłkarzy, którzy grali, bądź grają w tym klubie. Zaczął od Artura Boruca, potem był Maciej Żurawski, następnie Dariusz Wdowczyk i Dariusz Dziekanowski. Byłem pod wrażniem łatwizny, z jaką wymienił nasze polskie nazwiska. W końcu dotarliśmy do celu. Stadion. A na nim, mimo deszczu, wiatru i zimna, dziesiątki tysięcy ludzi czekający na swój zespół. Barwy biało-zielone, a gdzieniegdzie widać było flagi irlandzkie (Celtic został założony przez irlandzkiego duchownego, Brata Walfrid'a w 1887 roku. Była to inicjatywa, która dzięki klubowi piłkarskiemu, miała zdobyć potrzebne fundusze na pomoc najbiedniejszej cześci ludności, zamieszkałej we wschodniej części Glasgow). Na stadionie żadnych zadym, żadnego napięcia, żadnego chamstwa, znakomita atmosfera. Śpiewy, sześć goli, emocje, satysfakcja i wdzięczność, że mogłem w tym widowisku uczestniczyć. Przy czterech golach Celticu, krzyczałem "yeeeee" ze wszystkimi. Przez półtora godziny, to była także moja drużyna.... Po meczu hotel, kolacja z irlandczykami, posiedzenie i gawędziarstwo przy rogrzewających napojach, potem spokojny sen w ciepłym pokoju. Rano wyprawa do Edynburga, miasta królów, z ogromnym XI wiecznym zamkiem postawionym na skale, szpiczastymi kościołami, potężnymi, starymi kamienicami. Piękne, majestatyczne budowle starego miasta. Szybki spacer ulicami Edynburga i powrót tego samego dnia do Glasgow. Kawa w hotelu, zamówienie taxi i rzut na lotnisko, a z tamtąd już tylko 35 minut lotu do Dublina. Wszystko się udało, dobrze się udało. Filmik z wyprawy, pt. W drodze na stadion, zawiera w sobie nie prawdziwą informację; kto zgadnie jaką....?